پهنه بندی خطر ناپایداری دامنه ها با بهره گیری از gis در تاقدیس کنگان، استان بوشهر

ایران به دلیل شرایط خاص زمین شناسی، توپوگرافی و آب و هوایی از کشور های زمین لغزش خیز به شمار می آید. اثرات مخرب این پدیده، در مناطق فعال تکتونیکی، لرزه خیز، سیل خیز و دارای سازندهای حساس به فرسایش به وضوح دیده می شود. پیش بینی و جلوگیری از خطرات زمین شناسی در مسیر توسعه تاسیسات استخراج و انتقال گاز در تاقدیس کنگان با بیش از30 حلقه چاه در استان بوشهر اهمیت قابل توجهی دارد. در این تحقیق پهنه بندی خطر زمین لغزش در محیط gis به کمک چهار عامل لیتولوژی، شیب، تراکم گسل ها و آبراه ها انجام شده است. امتیازدهی عوامل فوق به کمک مشاهدات صحرایی و آزمون های آزمایشگاهی صورت گرفته است. چهار پهنه خطر نسبی (کم: 15-0، متوسط 30-15: ، بالا: 45-30 و بسیار بالا: 60-45 درصد) در قسمت میانی تاقدیس کنگان تعریف شده است. پوشش سطحی هر یک از این پهنه های خطر به ترتیب 36، 32، 27 و 3 درصد است. تحلیل نقشه نهایی نشان می دهد که هیچگاه بحرانی ترین مقدار تمام عوامل در تعیین خطر یکجا و همراه هم دیده نمی شوند. اعتبارسنجی نقشه نهایی پهنه بندی با شناسایی 220 نقطه ناپایدار در تصویر ماهواره ای (سیاه و سفید 2.1 متری – ماهواره irs) انجام گرفت. هر یک از چهار پهنه خطر (کم، متوسط، بالا و بسیار بالا) به ترتیب 5، 14، 33 و 48 درصد تعداد این نقاط را پوشش می دهند.